ကမ္ဘာဦးကျမ်း

အခန်းကြီး ၁၈

၁ ထာဝရဘုရားသည် မံရေသပိတ်တောနားမှာ၊ အာဗြဟံအား ထင်ရှားတော်မူသည် [A] အကြောင်းအရာဟူမူကား၊ နေပူသောအချိန်တွင်၊ အာဗြဟံသည် တဲတံခါးဝ၌ ထိုင်လျက်၊ ၂ မြော်ကြည့်၍၊ မိမိရှေ့မှာ လူသုံးယောက်ရပ်နေကြသည်ကို မြင်သောအခါ၊ ခရီးဦးကြိုပြုခြင်းငှါ တဲတံခါးဝမှပြေး၍ မြေသို့ ဦးညွတ်ချလျက်၊ ၃ အ​ကျွန်ုပ်သခင်၊ ရှေ့တော်၌ အ​ကျွန်ုပ်သည် မျက်နှာရလျှင်၊ ကိုယ်တော်​ကျွန်မှ လွန်၍မသွားပါနှင့်။ ၄ ရေအနည်းငယ်ကို ယူခဲ့ပါရစေ။ ​ခြေကိုဆေးပြီးလျှင် သစ်ပင်အောက်၌ လျောင်းနေကြပါလော့။ ၅ မုန့်အနည်းငယ်ကိုလည်း ယူခဲ့ပါမည်။ အမောအပန်းပြေသောအခါ သွားကြပါလော့။ ထိုသို့သော ကျေးဇူးတော်ကိုခံစေခြင်းငှါ၊ ကိုယ်တော်ကျွန်ရှိရာသို့ ရောက်ပါပြီဟုဆို၏။ ထိုသူတို့ကလည်း၊ ပြောသည်အတိုင်းပြုပါလော့ ဟုဆိုကြ၏။ ၆ အာဗြဟံသည်လည်း၊ တဲအတွင်း၌ရှိသော စာရာဆီသို့ အလျှင်အမြန်ဝင်ပြီးလျှင်၊ ဂျုံမုန့်ညက်သုံးစလယ်ကို အသော့ပြင်၍ နှယ်ပါ။ ပေါင်မုန့်ကိုလုပ်ပါ ဟုဆိုလေ၏။ ၇ တဖန် နွားစုသို့ပြေး၍ နုထွားကောင်းမွန်သော နွားသငယ်ကို ယူခဲ့၍၊ လုလင်၌အပ်သဖြင့် မြန်မြန်ပြင်ဆင်စေ၏။ ၈ ထိုနောက်၊ နို့နှင့်နို့ဓမ်းကို၎င်း၊ ပြင်ဆင်သောနွားသငယ်ကို၎င်း ယူ၍၊ ထိုသူတို့ရှေ့၌ ထည့်ပြီးလျှင်၊ သစ်ပင်အောက်၊ သူတို့အနားမှာရပ်နေ၍၊ သူတို့သည်စားကြ၏။

၉ ပြီးသောအခါ၊ သင်၏မယားစာရာသည် အဘယ်မှာရှိသနည်း ဟုမေးကြလျှင်၊ တဲအတွင်း၌ ရှိပါသည် ဟုပြန်ပြော၏။ ၁၀ ထိုသူတို့တွင် တစ်ပါးကလည်း၊ ဖွားချိန်စေ့သောအခါ၊ ငါသည်သင်တို့ဆီသို့ ဆက်ဆက်ပြန်လာဦးမည်။ ထိုအခါ သင်၏မယားစာရာသည် သားကိုရလိမ့်မည် ဟုပြောဆို၏။ ထိုသို့ဆိုသောသူ၏နောက်၌ တံခါးဝအနားမှာ၊ စာရာရှိသောကြောင့် ထိုစကားကိုကြား၏။ ၁၁ ထိုအခါ အာဗြဟံနှင့်စာရာသည် အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လှပြီ။ စာရာသည် မိန်းမတို့၌ ဥတုရောက်မြဲရှိသည် အတိုင်းမရောက်ပြီ။ ၁၂ ထိုကြောင့် စာရာက၊ ငါလည်းအိုပြီ၊ ငါ့သခင်လည်းအိုပြီ။ သို့ဖြစ်၍ ငါသည်ပျော်မွေ့ခြင်းရှိလိမ့်မည်လော ဟုဆိုလျက် တိတ်ဆိတ်စွာရယ်လေ၏။ ၁၃ သင်၏မယားစာရာက၊ အကယ်၍ ငါသည်အိုပြီးမှ၊ သားကိုဖွားလိမ့်မည်လော ဟုဆိုလျက်၊ အဘယ်ကြောင့်ရယ်သနည်း။ ၁၄ ထာဝရဘုရား မတတ်နိုင်သောအမှု တစ်စုံတခုရှိသလော။ ချိန်းချက်သော ဖွားချိန်စေ့သောအခါ၊ သင့်ဆီသို့ငါပြန်လာ၍၊ စာရာသည်သားကို ရလိမ့်မည် ၊ ဟုထာဝရဘုရားသည် အာဗြဟံအား မိန့်တော်မူ၏။ ၁၅ စာရာကလည်း၊ ​ကျွန်မမရယ်ပါ ၊ ဟုကြောက်၍ငြင်းလေ၏။ မဟုတ်ဘူး၊ သင်ရယ်ပြီဟုမိန့်တော်မူ၏။

၁၆ ထိုလူတို့သည် ထိုအရပ်ကထ၍ သောဒုံမြို့သို့ မျက်နှာပြုလျက်သွား၏။ အာဗြဟံသည်လည်း သူတို့ကိုပို့ခြင်းငှါ၊ လိုက်လေ၏။ ၁၇ ထာဝရဘုရားကလည်း၊ ငါပြုမည်အမှုကို အာဗြဟံအား မဖေါ်မပြဘဲ ဝှက်ထားရမည်လော။ ၁၈ အာဗြဟံသည် ကြီးမြတ်၍၊ တန်ခိုးနှင့်ပြည့်စုံသောလူမျိုးများ ဖြစ်လိမ့်မည်။ လူမျိုးအပေါင်းတို့သည် သူ့အားဖြင့် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံရကြလိမ့်မည်။ ၁၉ အကြောင်းမူကား၊ သူသည် မိမိနောက်၌ ဖြစ်သောသားများ၊ အိမ်သူများတို့အား ပညတ်မည်အရာကို ငါသိ၏။ သူတို့သည်လည်း ထာဝရဘုရား၏ တရားလမ်းသို့လိုက်၍၊ ဟုတ်မှန်​ဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ကြလိမ့်မည်။ သို့ဖြစ်၍ ကတိတော်ရှိသည်အတိုင်း၊ ထာဝရဘုရားသည် အာဗြဟံ၌ ပြုရသောအခွင့်ရှိလိမ့်မည် ဟုအကြံတော်ရှိ၏။ ၂၀ တဖန်ထာဝရဘုရားက၊ သောဒုံမြို့၊ ဂေါမောရမြို့၌ ကြွေးကြော်သော အသံသည်ကြီး၍၊ အလွန်အပြစ်လေးသောကြောင့်၊ ၂၁ ယခုငါသွား၍ ငါ့ရှေ့သို့ရောက်ခဲ့ပြီးသော ကြွေးကြော်ခြင်းရှိသည်အတိုင်း၊ သူတို့သည် အမှန်ပြုသည် မပြုသည်ကို ငါကြည့်ရှုမည်။ မပြုလျှင်မပြုကြောင်းကို ငါသိမည် ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၂၂ ထိုသူတို့သည် ထိုအရပ်မှ မျက်နှာလှည့်၍ သောဒုံမြို့သို့ သွားကြ၏။ အာဗြဟံမူကား၊ ထာဝရဘုရား ရှေ့တော်၌ ရပ်နေလျက်ရှိသေး၏။

၂၃ ထိုအခါ အာဗြဟံချဉ်းကပ်၍၊ ကိုယ်တော်သည် ​ဖြောင့်မတ်သောသူတို့ကို၊ မတရားသောသူတို့နှင့်တကွ ဖျက်ဆီးတော်မူမည်လော။ ၂၄ ထိုမြို့တွင် ​ဖြောင့်မတ်သောသူ ငါးဆယ်ရှိလျှင်၊ ဖျက်ဆီးတော်မူမည်လော။ ​ဖြောင့်မတ်သောသူ ငါးဆယ်ပါသောမြို့ကို သူတို့အတွက်မနှမြောဘဲ ဖျက်ဆီးတော်မူမည်လော။ ၂၅ ထိုသို့ပြု၍ ဖြောင့်မတ်သောသူတို့ကို မတရားသောသူတို့နှင့်တကွ ကွပ်မျက်ခြင်းအမှုသည်၊ ကိုယ်တော်နှင့်ဝေးပါစေသတည်း။ ​ဖြောင့်မတ်သောသူတို့ကို မတရားသောသူတို့ကဲ့သို့ ခံစေသောအမှုသည်၊ ကိုယ်တော်နှင့်ဝေးပါစေသတည်း။ မြေကြီးလုံးကို စီရင်သောသခင်သည်၊ တရားသဖြင့်ပြုတော်မူမည် မဟုတ်လော ဟုလျောက်ဆို၏။ ၂၆ ထာဝရဘုရားကလည်း၊ သောဒုံမြို့၌ ဖြောင့်မတ်သောသူ ငါးဆယ်ကို ငါတွေ့လျှင်၊ သူတို့အတွက် ထိုအရပ်လုံးကို ငါနှမြောမည် ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၂၇ တဖန် အာဗြဟံက၊ ​ကျွန်ုပ်သည် မြေမှုန့်နှင့်ပြာသက်သက် ဖြစ်သော်လည်း၊ ဘုရားရှင်ကို ယခုလျှောက်မည် ဟုအားထုတ်ပါ၏။ ၂၈ ​ဖြောင့်မတ်သောသူ ငါးဆယ်တို့တွင် ငါးယောက်မပြည့်လျှင်၊ ထိုငါးယောက် မပြည့်သောအတွက်ကြောင့်၊ ထိုမြို့လုံးကို ဖျက်ဆီးတော်မူမည်လော ဟုမေးလျှောက်ပြန်သော်၊ ထိုမြို့၌ လေးဆယ့်ငါးယောက်ကို ငါတွေ့လျှင်၊ ငါမဖျက်ဆီး ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၂၉ တဖန်တုံ၊ ထိုမြို့၌ လေးဆယ်ကို တွေ့ကောင်း တွေ့တော်မူလိမ့်မည်၊ ဟုလျှောက်ဆိုပြန်လျှင်၊ ထိုလေးဆယ်အတွက် ငါမပြုဘဲနေမည် ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၃၀ တဖန်တုံ၊ အိုဘုရားရှင်၊ စိတ်ရှိတော်မမူပါနှင့်၊ အ​ကျွန်ုပ်လျှောက်ပါရစေ။ ထိုမြို့၌ သုံးဆယ်ကို တွေ့ကောင်းတွေ့တော်မူလိမ့်မည် ဟုလျှောက်ဆိုပြန်လျှင်၊ ထိုမြို့၌ သုံးဆယ်ကိုငါတွေ့လျှင်၊ ငါမပြု၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၃၁ တဖန်တုံ၊ အ​ကျွန်ုပ်သည် ထာဝရဘုရားကို ယခုလျှောက်မည် ဟုအားထုတ်ပါ၏။ ထိုမြို့၌ နှစ်ဆယ်ကို တွေ့ကောင်းတွေ့တော်မူလိမ့်မည်၊ ဟုလျှောက်ဆိုပြန်လျှင်၊ နှစ်ဆယ်အတွက် ငါမဖျက်ဆီးဘဲနေမည် ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၃၂ အိုဘုရားရှင်၊ စိတ်ရှိတော်မမူပါနှင့်။သည် တစ်ကြိမ်အ​ကျွန်ုပ်လျှောက်ပါရစေဦး။ ထိုမြို့၌ တစ်ဆယ်ကို တွေ့ကောင်းတွေ့တော်မူလိမ့်မည်၊ ဟုလျှောက်ဆိုပြန်လျှင်၊ တစ်ဆယ်အတွက် ငါမဖျက်ဆီးဘဲနေမည် ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၃၃ ထာဝရဘုရားသည်၊ အာဗြဟံနှင့် နှုတ်ဆက်ခြင်းအမှု ကုန်စင်ပြီးမှ၊ ကြွသွားတော်မူ၏။ အာဗြဟံသည်လည်း မိမိနေရာအရပ်သို့ ပြန်လေ၏။