ရှင်လုကာခရစ်ဝင်

အခန်းကြီး ၇

၁ ထိုဒေသနာတော်ကို ယေရှုသည် ပရိသတ်တို့အား အကုန်အစင် ဟောတော်မူပြီးမှ၊ ကပေရနောင်မြို့သို့ ကြွဝင်တော်မူ၏။ ၂ ထိုမြို့၌ တပ်မှူး၏​ကျွန်တယောက်သည် နာ၍သေခါနီးရှိ၏။ သူ၏သခင်သည် သူ့ကိုချစ်၍၊ ၃ ယေရှု၏ သိတင်းတော်ကိုကြားလျှင်၊ ယုဒအမျိုးအကြီးအကဲတို့ကို အထံတော်သို့ စေလွှတ်သဖြင့်၊ ကိုယ်တော်သည်ကြွ၍၊ ထို​ကျွန်ကို ချမ်းသာပေးတော်မူမည် အကြောင်းတောင်းပန်လေ၏။ ၄ ထိုသူတို့သည် ယေရှုထံတော်သို့ရောက်လျှင်၊ ကျေးဇူးတော်ကို ခံမည့်သူသည် ခံထိုက်သောသူဖြစ်ပါ၏။ ၅ သူသည် အ​ကျွန်ုပ်တို့အမျိုးကို နှစ်သက်၍၊ အ​ကျွန်ုပ်တို့အဘို့ တရားစရပ်ကို ဆောက်ပါပြီဟူ၍ ကျပ်ကျပ်တောင်းပန်ကြ၏။ ၆ ယေရှုသည် သူတို့နှင့်အတူ ကြွတော်မူ၏။ တပ်မှူးအိမ်နှင့် မနီးမဝေး ရောက်တော်မူသောအခါ၊ တပ်မှူးသည် မိမိအဆွေတို့ကို စေလွှတ်၍၊ သခင်၊ ကိုယ်ကို ပင်ပန်းစေတော် မမူပါနှင့်။ အ​ကျွန်ုပ်၏ အိမ်မိုးအောက်သို့ ကြွဝင်တော်မူခြင်း ကျေးဇူးတော်ကို အ​ကျွန်ုပ်မခံထိုက်ပါ။ ၇ ထိုအတူအ​ကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်ထံသို့ ရောက်ထိုက်သောသူ မဟုတ်သည်ကို အ​ကျွန်ုပ်ထင်ပါပြီ။ အမိန့်တော် တခွန်းရှိလျှင် အ​ကျွန်ုပ်၏ ငယ်သားသည် ချမ်းသာရပါလိမ့်မည်။ ၈ ဥပမာကား၊ အ​ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောက်၌ ကျွန်ခံသောသူ ဖြစ်သော်လည်း၊ စစ်သူရဲများကို အုပ်စိုး၍၊ တဦးကိုသွားချေ၊ ဟုဆိုလျှင်သွားပါ၏။ တဦးကိုလာခဲ့၊ ဟုခေါ်လျှင်လာပါ၏။ ​ကျွန်ကိုလည်း ဤအမှုကိုလုပ်တော့၊ ဟုဆိုလျှင်လုပ်ပါ၏၊ ဟုတပ်မှူးလျှောက်စေ၏။ ၉ ထိုစကားကို ယေရှုသည် ကြားတော်မူလျှင် အံ့ဩခြင်းရှိ၍၊ နောက်တော်၌ လိုက်သောလူများကို လှည့်ကြည့်လျက်၊ ငါဆိုသည်ကား၊ ဤမျှလောက်သော ယုံကြည်ခြင်းကို၊ ဣသရေလအမျိုး၌ ပင် ငါမတွေ့ဘူးသေး၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၁၀ တပ်မှူး စေလွှတ်သော သူတို့သည် အိမ်သို့ပြန်ရောက်လျှင်၊ အနာရောဂါ စွဲသော​ကျွန်သည် ကျန်းမာလျက်ရှိသည်ကို တွေ့ကြ၏။

၁၁ နက်ဖြန်နေ့၌ နာဣနမြို့သို့ ကြွတော်မူ၍၊ တပည့်တော်များနှင့် လူအစုအဝေး အပေါင်းတို့သည်၊ နောက်တော်သို့ လိုက်ကြ၏။ ၁၂ မြို့တံခါးအနီးသို့ ရောက်သောအခါ၊ မုဆိုးမ၌ တယောက်တည်းသော သားအသေကောင်ကို သင်္ဂြိုလ်ခြင်းငှါ ထုတ်သွား၍၊ မြို့သူမြို့သားများတို့သည် လိုက်ကြ၏။ ၁၃ သခင်ဘုရားသည် ထိုမိန်းမကို မြင်လျှင် သနားခြင်းစိတ်တော်ရှိ၍၊ မငိုနှင့်၊ ဟုမိန့်တော်မူလျက် အနီးသို့ကြွ၍ တလားကို လက်နှင့် တို့တော်မူသဖြင့်၊ ထမ်းသောသူတို့သည် ရပ်၍ နေကြ၏။ ၁၄ ကိုယ်တော်ကလည်း၊ အချင်းလုလင်၊ ထလော့၊ သင့်အားငါအမိန့်ရှိသည်၊ ဟုမိန့်တော်မူလျှင်၊ ၁၅ သေသောသူသည် ထိုင်၍စကားပြော၏။ ကိုယ်တော်သည်လည်း ထိုသူကို မိခင်အား အပ်ပေးတော်မူ၏။ ၁၆ လူအပေါင်းတို့သည် ကြောက်ရွံ့ခြင်းသို့ ရောက်၍၊ ကြီးစွာသော ပရောဖက်သည် ငါတို့တွင်ပေါ်ထွန်းပြီ။ ဘုရားသခင်သည် မိမိလူမျိုးကို အကြည့်အရှု ကြွလာတော်မူပြီဟူ၍၊ ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။ ၁၇ ထိုသိတင်းတော်သည် ယုဒပြည်မှစ၍၊ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်တို့၌ အနှံ့အပြားကျော်စောလေ၏။

၁၈ ယောဟန်၏ တပည့်တို့သည် ထိုအကြောင်းအရာ အလုံးစုံတို့ကို မိမိဆရာအား ကြားပြောကြ၏။ ၁၉ ထိုအခါ ယောဟန်သည် မိမိတပည့် နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြီးလျှင် ယေရှုထံတော်သို့ စေလွှတ်၍၊ ကိုယ်တော်သည် ကြွလာသောသူ မှန်သလော။ သို့မဟုတ် အခြားသောသူကို မြော်လင့်ရပါမည်လော၊ ဟုမေးလျှောက်စေ၏။ [B] ၂၀ ထိုသူတို့သည် အထံတော်သို့ ရောက်လျှင်၊ ကိုယ်တော်သည် ကြွလာသောသူ မှန်သလော၊ သို့မဟုတ် အခြားသောသူကို မြော်လင့်ရပါမည်လော၊ ဟုမေးလျှောက်စေခြင်းငှါ၊ ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် အကျွန်ုပ်တို့ကို ကိုယ်တော်ထံသို့ စေလွှတ်ပါပြီ၊ ဟုလျှောက်ကြ၏။ ၂၁ ထိုအချိန်နာရီ၌ ယေရှုသည် လူများတို့ကို အနာရောဂါ ဝေဒနာဘေး၊ နတ်ဆိုးဘေးနှင့် ကင်းလွတ်စေတော်မူ၏။ မျက်စိကန်းသောသူ အများတို့လည်း မျက်စိမြင်စေခြင်းငှါ ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။ ၂၂ ထိုအခါယေရှုက၊ သင်တို့သည် ကြားရသမျှ၊ မြင်ရသမျှတို့ကို သွား၍ ယောဟန်အား ကြားလျှောက်ကြလော့။ မျက်စိကန်းသောသူ တို့သည် မျက်စိမြင်ရကြ၏။ ​ခြေမစွမ်း သောသူတို့သည် လှမ်းသွားရကြ၏။ နူနာစွဲသောသူတို့သည် သန့်ရှင်းခြင်းသို့ ရောက်ရကြ၏။ နားပင်းသောသူတို့သည် နားကြားရကြ၏။ သေသောသူတို့သည် ထမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ရကြ၏။ ၂၃ ဆင်းရဲသား တို့သည်လည်း ဝမ်းမြောက်စရာ သိတင်းကို ကြားရကြ၏။ ငါ့ကြောင့် စိတ်မပျက်သောသူသည် မင်္ဂလာရှိ၏၊ ဟုပြန်ပြောတော်မူ၏။

၂၄ ယောဟန် စေလွှတ်သောသူတို့သည် သွားကြသည်နောက်၊ ယေရှုသည် ယောဟန်ကို အကြောင်းပြု၍ ပရိသတ်တို့အား၊ သင်တို့သည် အဘယ်မည်သောအရာကို ကြည့်ရှုခြင်းငှါ တောသို့ထွက်သွားကြသနည်း။ လေလှုပ်သော ကျူပင်ကိုကြည့်ရှုခြင်းငှါ သွားသလော။ ၂၅ သို့မဟုတ် နူးညံ့သော အဝတ်ကို ဝတ်ဆင်သောသူကို ကြည့်ရှုခြင်းငှါ သွားသလော။ တင့်တယ်သော အဝတ်ကို ဝတ်ဆင်၍ ကောင်းမွန်စွာ စားသောက်သောသူတို့သည် မင်းအိမ်၌ နေတတ်ကြ၏။ ၂၆ ပရောဖက်ကို ကြည့်ရှုခြင်းငှါ သွားသလော၊ မှန်ပေ၏။ ပရောဖက်ထက် ကြီးမြတ်သောသူသည်လည်း ဖြစ်သည်၊ ဟုငါဆို၏။ ၂၇ ကျမ်းစာ၌ လာသည်ကား၊ ကြည့်ရှုလော့။ သင်သွားရာလမ်းကို ပြင်ရသော ငါ၏တမန်ကို သင့်ရှေ့၌ ငါစေလွှတ်၏၊ ဟုဆိုရာ၌ ထိုသူကိုဆိုလိုသတည်း။ [C] ၂၈ ငါဆိုသည်ကား မိန်းမမွေးသောသူတို့တွင် ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန် [D]ထက် ကြီးမြတ်သော ပရောဖက်တယောက်မျှမရှိ။ သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်တွင် အငယ်ဆုံးသောသူသည် ထိုသူထက်သာ၍ ကြီးမြတ်၏။ ၂၉ အခွန်ခံသူမှစ၍ လူအပေါင်းတို့သည် ယောဟန်၏ စကားကို ကြားနာရလျှင်၊ ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်း၍ ယောဟန်ပေးသော ဗတ္တိဇံကိုခံကြ၏။ ၃၀ ဖာရိရှဲနှင့် ကျမ်းတတ်တို့မူကား၊ သူတို့အကျိုးအလိုငှါ ဘုရားသခင် ကြံစည်တော်မူသော ကျေးဇူးတော်ကို ပယ်၍ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံကို မခံဘဲနေကြ၏။ ၃၁ ထိုကြောင့် ဤလူမျိုးကို အဘယ်ဥပမာနှင့် ပုံပြရအံ့နည်း။ အဘယ်သူနှင့် တူသနည်း။ ၃၂ ပွဲသဘင်၌ ထိုင်နေသော သူငယ်ချင်းတို့သည် တယောက်ကို တယောက်အသံလွှင့်ကြ၍၊ ငါတို့သည် သာယာစွာ တီးမှုတ်သော်လည်း သင်တို့သည်မကကြ။ ညည်းတွားစွာ မြည်တမ်းသော်လည်း မငိုကြွေးကြ၊ ဟုပြောဆိုသော သူငယ်တို့နှင့် ဤလူမျိုးသည် တူလှ၏။ ၃၃ အကြောင်းမူကား၊ ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် မုန့်ကိုမစား၊ စပျစ်ရည်ကို မသောက်ဘဲ လာသည်ရှိသော် သင်တို့က၊ ဤသူသည် နတ်ဆိုးစွဲသောသူ ပါတကား၊ ဟုဆိုကြ၏။ ၃၄ လူသားသည် စားသောက်လျက် လာသည်ရှိသော်၊ ဤသူသည် စားကြူးသောသူ၊ စပျစ်ရည် သောက်ကြူးသောသူ ပါတကား။ အခွန်ခံသောသူနှင့် ဆိုးသောသူတို့ကို မိတ်ဆွေဖွဲ့သောသူ ပါတကား ဟုဆိုပြန်ကြ၏။ ၃၅ သို့သော်လည်း ပညာတရားသည် မိမိသားရှိသမျှတို့တွင် ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ခြင်းနှင့်လွတ်၏၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။

၃၆ ဖာရိရှဲတယောက်သည် အစာကို သုံးဆောင်တော်မူစေခြင်းငှါ ကိုယ်တော်ကို ခေါ်ပင့်လျှင်၊ ထိုဖာရိရှဲ၏ အိမ်သို့ကြွ၍ စားပွဲ၌ လျောင်းတော်မူ၏။ ၃၇ ထိုသို့စားပွဲ၌ လျောင်းတော်မူသည်ကို ထိုမြို့၌ ဆိုးသောမိန်းမတယောက်သည် သိလျှင်၊ ဆီမွှေးကျောက်ဖြူခွက် တလုံးကို ယူခဲ့၍၊ ၃၈ နောက်တော်၌ ​ခြေတော်အနီးမှာ ရပ်လျက် ငိုကြွေး၍ ခြေတော်ပေါ်သို့ မျက်ရည်ကျလျှင် မိမိဆံပင်နှင့် သုတ်လေ၏။ ​ခြေတော်ကိုလည်းနမ်း၍ ဆီမွှေးနှင့် လိမ်းလျက်နေ၏။ ၃၉ ကိုယ်တော်ကို ခေါ်ပင့်သော ဖာရိရှဲသည် မြင်လေသော်၊ ဤသူသည် ပရောဖက်မှန်လျှင်​ခြေတော်ကို ကိုင်သော ဤမိန်းမသည် အဘယ်သို့သောသူ ဖြစ်သည်ကို သိလိမ့်မည်။ ဤမိန်းမသည် ဆိုးသောသူ ဖြစ်သည်၊ ဟုထင်မှတ်၏။

၄၀ ယေရှုကလည်း အချင်းရှိမုန်၊ သင့်အား ငါပြောစရာတခုရှိသည်၊ ဟုမိန့်တော်မူလျှင်၊ ဆရာ(a) အမိန့်ရှိတော်မူပါ ၊ ဟုလျှောက်သော်၊ ၄၁ ယေရှုက၊ ဥစ္စာရှင်တဦး၌ ကြွေးစားနှစ်ဦးရှိ၏။ တယောက်၌ကား ဒေနာရိအပြားငါးရာ၊ တယောက်၌ ကားငါးဆယ် ကြွေးရှိ၏။ ၄၂ သူတို့သည် ကြွေးဆပ်ရန် မရှိသောကြောင့်၊ ကြွေးရှင်သည် ထိုသူနှစ်ယောက်တို့ကို အချည်းနှီးလွှတ်၏။ သို့ဖြစ်လျှင် ထိုသူနှစ်ယောက်တွင် အဘယ်သူသည် ကြွေးရှင်ကိုသာ၍ ချစ်လိမ့်မည်နည်း၊ ဟုမေးတော်မူ၏။ ၄၃ ရှိမုန်ကလည်း၊ သာ၍ကျေးဇူးကိုခံရသောသူသည် သာ၍ချစ်လိမ့်မည် အ​ကျွန်ုပ်ထင်ပါ၏၊ ဟုလျှောက်လျှင်၊ ယေရှုက၊ သင်ထင်သည်အတိုင်း မှန်ပေ၏၊ ဟုမိန့်တော်မူပြီးမှ၊

၄၄ ထိုမိန်းမကိုလှည့်၍ ရှိမုန်အားလည်း၊ သင်သည် ဤမိန်းမကို မြင်သလော။ သင်၏ အိမ်သို့ငါဝင်သော် သင်သည် ခြေဆေးရေကိုမပေး။ ဤမိန်းမမူကား၊ ငါ့​ခြေပေါ်သို့ မျက်ရည်ကျ၍ မိမိဆံပင်နှင့် သုတ်လေပြီ။ ၄၅ သင်သည် ငါ့ကိုမနမ်း။ သူမူကား၊ အိမ်သို့ ဝင်သောအချိန်မှစ၍ ငါ့​ခြေကို နမ်းလျက်မစဲဘဲနေ၏။ ၄၆ သင်သည် ငါ့ခေါင်းကို ဆီနှင့်မလိမ်း။ သူမူကား၊ ငါ့​ခြေကို ဆီမွှေးနှင့် လိမ်းလေပြီ။ ၄၇ ထိုကြောင့် ငါဆိုသည်ကား၊ သူသည်များစွာသော အပြစ်တို့နှင့် လွတ်သည်ဖြစ်၍ အလွန်ချစ်တတ်၏။ အနည်းငယ်သော အပြစ်လွတ်သောသူသည် အနည်းငယ်မျှ သာချစ်တတ်သည်၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၄၈ ထိုမိန်းမအားလည်း၊ သင်သည် အပြစ်တို့နှင့် လွတ်လေပြီ၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။ ၄၉ စားပွဲ၌ လျောင်းသောသူတို့က၊ အပြစ်ကို လွှတ်သောဤသူကား အဘယ်သူနည်း၊ ဟုအောက်မေ့ကြ၏။ ၅၀ ယေရှုသည် ထိုမိန်းမအား သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကိုကယ်တင်ပြီ။ ငြိမ်ဝပ်စွာသွားလော့၊ ဟုမိန့်တော်မူ၏။

၄၀ (a) မူရင်းဂရိတ်ကျမ်း၌ Διδάσκαλε အင်္ဂလိပ်အသံထွက် Didaskale ကိုမြန်မာကျမ်းစာအုပ်၌ "အရှင်ဘုရား" ဟုဘာသာပြန်ထားသည်။ ထိုအရာသည် "ဆရာ" ဖြစ်သည်။